Blik op oneindig
Geplaatst op 19 March, 2009
Oneindig. Een woord waar niet te lang over na moet denken. Begin je er eenmaal aan dan blijft het je bezig houden. In de wiskunde wordt een apart symbool gebruikt en iets delen door nul geeft oneindig. Het heelal lijkt oneindig (of het dat ook is, en zo niet wat er dan achter ligt is een hele andere discussie) en de USA lijkt oneindig veel dollars te kunnen printen om de economie te versterken.
De bergen van de Himalaya zijn op hun eigen manier oneindig: oneindig hoog, oneindig mooi en oneindig steil! Tijdens de afgelopen twee weken heb ik een beetje rond gelopen tussen deze bergen en ik ga proberen om dit goed onder woorden te brengen. Ik heb het express over proberen, want het lukte me zelfs niet om de uitzichten goed op de foto te krijgen. Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen.
De eerste dag maak ik kennis met mijn gids die me door de bergen gaat leiden. Hij blijkt mijn leeftijd te zijn en redelijk Engels te spreken. Naast dezelfde leeftijd heeft hij ook dezelfde lichaamsbouw, maar toch gaat hij mijn rugzak en zijn rugzak omhoog sjouwen. In mijn rugzak zit alleen het minimum wat ik dacht nodig te hebben en toch lijkt het extreem veel. Tijdens de trek ben ik mensen tegen gekomen die een hele kleine rugzak bij zich hebben, net genoeg voor een toiletrol lijkt het wel, en mensen die de porters gigantische tassen de berg op laten tillen.
De eerste dag is ook gelijk typerend voor de rest van de trip: omhoog lopen en weer omlaag lopen en vervolgens weer omhoog lopen. Vlakke stukken kennen ze daar niet in de bergen en soms moet je eerst een diepe vallei door (500 meter hoogte-verschil) om bij het guesthouse uit te komen. Elke overnachting heb ik door gebracht in een guesthouse en die zijn bijna nog luxer dan de hotels in Kathmandu. Ze hebben tenminste 24-uur per dag licht, het eten is meer dan prima en ze hebben bijna overal een warme douche! Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoe luxe het daar is, want alle spullen moeten omhoog gebracht worden door de porters. Mars, snickers, pringels, cola, wc-potten, matrassen, etc) worden allemaal met de hand omhoog gebracht aangezien er geen wegen naar toe lopen.
Het hoogste punt was het Annapurna Base Camp op 4130 meter hoogte. Deze klim duurt twee dagen (beginnend op 2100 meter) en is het mooiste stukje van de hele tocht. Je loopt dwars door een vallei omringt door bergen van 4000 meter hoog en op een gegeven moment draai je een bocht om en sta je oog in oog met de Annapurna-bergen. De Annapurna I is 8045 meter hoog en haar ‘kleinere’ zusjes zijn nog steeds boven de 7000 meter. Heel bijzonder is ook de Machapurche, ook wel FishTail genaamd. Dit is een heilige berg voor Nepalezen en mag niet beklommen worden.
In het ABC moet je goed opletten dat je geen AMS krijgt. Dit staat voor Acute Mountain Sickness en kan dodelijk zijn als je niet op tijd reageert. De eerste symptomen lijken heel erg op een flinke kater: hoofdpijn, misselijk, geen honger en duizelingen. Als je dit voelt dan moet je niet verder klimmen en veel water drinken. Als je niet minder of erger wordt dan moet je snel naar beneden klimmen, want dat is de enige goede manier om het te genezen. Gelukkig heb ik hier geen last van gehad, maar ik heb van verschillende mensen gehoord dat het heel erg vervelend kan zijn.
In de bergen is het goed relaxen. De lucht is er super schoon (mits je niet bij de keuken gaat zitten) en de uitzichten zijn geweldig. Veel mensen gaan er heen om zichzelf te vinden, maar ik ben er heen gegaan voor de uitzichten! Achteraf bleek dat je eigenlijk helemaal geen gids nodig hebt en dat het veel goedkoper is om het alleen te doen of nog beter met een aantal anderen. Ooit kom ik weer terug naar Nepal om de Annapurna Circuit Trek te doen op een eigen tempo. Nu nog zoeken naar mensen die mee willen gaan!
Nieuwe foto’s staan bij het Nepal-album!
ps: iedereen bedankt voor alle reacties! Ik lees ze allemaal en ik heb helaas geen tijd om op allemaal te reageren. Heb je een vraag, dan kan je die gewoon stellen. Dan zal ik proberen die te beantwoorden!
Laat een reactie achter
7 Reacties
-
Roy 19 March, 2009 11:05
Kunnen die mensen zichzelf weer vinden? Zou zonde zijn als je helemaal naar de Himalaya gaat en dan blijkt dat je er niet bent…
-
Hans 19 March, 2009 11:20
Maarten,
Lijkt toch wel wat anders dan Delft of Schiebroek…
Gaan we de route nog zien die je gelopen hebt?
Gr.,
Hans -
patricia 19 March, 2009 15:00
Wow, wat een super mooie foto’s !
Ik ga trainen en de volgende keer mee ;-] -
B. 19 March, 2009 15:15
Oh ik ga wel mee hoor!
Euh een vraag.. hebben ze er ook bier? -
Oma Gré 19 March, 2009 18:28
Hallo Maarten.
Wat een mooie foto’s.
Bedankt voor de attentie,
voor mijn verjaardag,
De kaart is al op de deur.
Groetjes van opa en oma. -
Lillie 19 March, 2009 23:13
Een update *O*
Klinkt erg tof allemaal! Wat zijn die gekleurde doekjes op de foto? Is dat gewoon was of moet het wat anders voorstellen? Ga je helemaal naar Nepal voor het uitzicht, hangen ze alsnog doekjes voor je neus :N
-
Maarten 21 March, 2009 11:11
@Roy, geen idee niemand vermist tot nu toe
@Hans, ja ik heb de GPS-tracker op grote stukken gebruikt. Probleem is dat ik hem niet kan uitlezen Je zult moeten wachten…
@B. Uiteraard, alleen wel duurder dan in Nederland
@Lillie, dat zijn Prayer-flags. Vlaggetjes met gebeden die door de wind worden meegenomen, dit werkt het beste op hoge plekken